Informacje
• Zadanie polega na napisaniu samodzielnego eseju na podstawie jednego z podanych niżej cytatów.
• Czas na jego napisanie wynosi 150 min.
• Za tę część eliminacji można otrzymać od 0 do 50 pkt.
• Pamiętaj o wykorzystaniu swojej wiedzy filozoficznej.
Uwaga 1:
Celem eseju nie jest jedynie rekonstrukcja problemu czy koncepcji filozoficznej powiązanych z cytatem, ale osobista wypowiedź, ustosunkowanie się autora pracy do pewnych zagadnień filozoficznych, odnalezionych w zacytowanej myśli, połączone z próbą przekonania czytelnika do słuszności proponowanego ujęcia. Dlatego też istotnej wagi nabiera umiejętność odnajdywania w proponowanych cytatach problemów filozoficznych, stawiania tez oraz spójny proces argumentowania, w którym powinna zostać wykorzystana wiedza filozoficzna.
Kryteria oceny esejów są następujące: a) za sformułowanie i interpretację tematu 0–12 punktów; b) za filozoficzne ujęcie tematu 0–12 punktów; c) za moc perswazyjną argumentów 0–12 punktów; d) za spójność pracy 0-12 punktów, e) za poprawność językową 0–2 punkty.
Temat 1.
„Odkrycia naukowe zwykle wydają się na początku nieracjonalne, ponieważ to racjonalność wyznacza granice poznaniu; żeby je przekroczyć, trzeba często racjonalność odstawić na bok i rzucić się w ciemne odmęty niezbadanego – właśnie dlatego, żeby kawałek po kawałku uczynić je racjonalnymi i zrozumiałymi”. Olga Tokarczuk, Opowiadania bizarne, wydawnictwo literackie, Kraków 2018, s.163.
Temat 2.
„Mogę sobie wprawdzie wyobrazić moralnego polityka, tzn. takiego, który tak ustanawia zasady mądrości państwowej, że mogą one współistnieć z moralnością, ale nie politycznego moralistę, który wykuwa moralność w sposób, w jaki polityk uzna to za korzystne”. Kant, Do wiecznego pokoju, s. 80.
Temat 3.
„Możliwe są rozmaite źródła tragiczności, ale wszystkie dają się wywieść z dwóch podstawowych: z bezsiły i z niewiedzy…Są też możliwe tragedie wynikłe z kombinacji pierwiastka bezsiły i niewiedzy. W Wyniku tego może powstać sytuacja, że głównym źródłem bólu staje się wiedza”. Józef Tischner, Filozofia dramatu, s. 65.